วันนี้มาดูบทสัมภาษณ์ของนักวาดซึ่งหลายๆคนจะรู้จักเขาดีในฐานะ เว็บมาสเตอร์ Exteen ค่ะ เขาคือ มาสเตอร์แชมป์นั่นเอง ที่บอกว่า “เว็บมาสเตอร์นักวาด”นั้น เป็นเพราะว่า เขาเป็นเว็บมาสเตอร์ที่วาดรูปได้ และมีผลงานออกสู่สายตาประชาชนด้วยค่ะ ซึ่งน่าสนใจมาก หลายๆคนที่มีงานของตัวเองอยู่แล้วที่ไม่ใช่งานวาด อยากให้ดูเป็นตัวอย่าง

1.ก่อนอื่นเลยนี่อยากให้แชมป์เล่าประวัตินิดหน่อยว่าเริ่มวาดรูปมาตั้งแต่เมื่อไรคะ และอะไรเป็นจุดเริ่มต้นทีทำให้มาวาดรูป และทำงานวาด

จริงๆ วาดรูปมาตั้งแต่สมัยประถมครับ คงเหมือนหลายๆ
คนที่เขียนการ์ตูนโดยเอาเพื่อนในห้องมาเป็นตัวละคร
ตอนนั้นเนื้อเรื่องก็เลียนแบบโดเรมอนอะไรไปตามประสาครับ 😀
แต่ที่มาวาดรูปจริงๆ จังๆ จนเริ่มทำงานได้นี่ก็เป็นช่วงปีสองปีที่ผ่านมานี้เองครับ
ปกติผมจะอัพเรื่องลงบล็อกเป็นประจำอยู่แล้ว แต่จะเป็น text พอดีมีเรื่องที่คิดว่าน่าจะเหมาะกับ
การวาดเป็นการ์ตูนมากกว่าก็เลยลองเขียนเป็น comic essay แทนดู
ก็ปรากฏว่าตอบโจทย์ที่เราต้องการเล่าได้ดีกว่า text ธรรมดามาก เลยกลับมาฝึกวาดอีกครั้งครับ
สำหรับงานวาดแรกๆ ก็จะเป็นการ์ตูนแก๊กของ a book ครับ (abc comic:strips)

2.ทราบว่าแชมป์ทำหลายอย่างมากทั้งเป็น webmaster /จัดรายการ/ทำหนังสือ
แล้วยังวาดภาพประกอบอีก มีวิธีการในการแบ่งเวลายังไงคะ

โชคดีที่งานส่วนใหญ่ของผมจะค่อนข้างเชื่อมต่อกันได้หมด
อย่างงานเว็บมาสเตอร์ก็เผอิญว่าเป็นเว็บมาสเตอร์ของเว็บที่สมาชิกชอบเขียนๆ วาดๆ อีก
ซึ่งก็ตรงกับความสนใจของเราพอดี
ส่วนการแบ่งเวลา ผมใช้หลักว่า “อันไหนสำคัญกว่า ทำก่อน”
(ซึ่งจริงๆ ก็ฟังดูเป็นหลักทั่วไปนะ แต่จะทำให้ได้จริงนี่ยากมาก)
และอีกข้อที่สำคัญคือ “ถ้างานไหนใช้เวลาไม่เยอะ ให้ทำไปเลย” ครับ
กฏสองข้อนี้ช่วยให้ชีวิตผมง่ายขึ้นมากๆ

3.ปกติแล้วชอบไปหาแรงบันดาลใจที่ไหน

ผมผลาญเงินไปกับหนังสือเยอะ มากครับ เดือนละไม่ต่ำกว่าห้าพันบาท (อ่านจบไม่จบว่ากันอีกที)
เพราะเคยมีเหตุการณ์ที่คิดว่า “ไว้รอจะอ่านค่อยซื้อ” แล้วปรากฏว่าหาหนังสือนั้นไม่ได้อีกเลย
จึงจำฝังใจ ดังนั้นแรงบันดาลใจส่วนใหญ่ก็มาจากหนังสือทั้งไทยและต่างประเทศครับ
อีกที่ที่หาแรงบันดาลใจได้มากมายคือบนอินเทอร์เนต หรืออย่างในเว็บ exteen เอง
ก็มีผลงานของหลายคนที่สร้างแรงบันดาลใจให้ผมได้อยู่เสมอๆ เลยครับ

4.งานของแชมป์ส่วนใหญ่แล้วจะเป็น comic essay
อยากรู้ว่าแชมป์มีไอเดียในการหาเรื่องมาเขียนยังไงคะ

ก่อน หน้านี้ ผมทำงานค่อนไปทางด้าน “เขียน” มากกว่าทางด้าน “วาด”
แต่พอดีมีพี่บก. ที่เคารพชี้ทางมาว่า “ผมอ่านงานของคุณแล้ว
ผมรู้เลยว่าในหัวคุณคิดทุกอย่างเป็นการ์ตูน”
ก็เลยเกิดปัญญาขึ้นมาครับว่าจริงๆ แล้วเราถนัดด้านนี้นี่เอง สำหรับการหาเรื่องมาเขียน
จริงๆ แล้วไม่ยากมากเพราะลักษณะงานที่ออกไปจะตรงกับนิสัยเราอยู่แล้ว
คือคิดทุกอย่างแบบตลกร้ายๆ หน่อย
ดังนั้นไม่ว่าเราจะพาตัวเองไปที่ไหน อย่างไร
มันก็มักจะหาเรื่องมาเขียน มาบ่นได้อยู่เสมอครับ
หลักสำคัญคือเราต้องพาตัวเองไปนอก comfort zone บ่อยๆ เท่านั้นเอง

5.งานของแชมป์นั้นไม่ได้ลายเส้นเยอะมาก แต่ก็มีงานวาดเข้ามาสม่ำเสมอ
เลยอยากจะให้แชมป์ฝากอะไรถึงคนที่อยากจะพัฒนาสไตล์ของตัวเองค่ะ

งานของผมจะเป็นลายเส้นง่ายๆ วาดได้เร็ว วาดไม่กี่เส้นก็เสร็จ
ไม่ได้วิจิตรอะไร ผมเคยพูดแซวน้องนักเขียนคนนึงว่า
“จำนวนเส้นที่น้องวาดได้ 1 รูป เราเอาไปวาดได้ทั้งเล่ม” 😀
จึงคิดว่า ทำอะไรก็ตามขอให้ทำสิ่งที่เราถนัด
แต่นานๆ ครั้งก็อย่าลืมมองไปข้างนอกกรอบ
เพื่อหาสิ่งใหม่ๆ มาปรับใช้ มารีมิกซ์กับงานของเราด้วยครับ

6.งานแชมป์มีเซนส์ทางด้าน graphic ค่อนข้างสูงทั้งๆที่ไม่ได้เรียนมาโดยตรง มีวิธีการพัฒนาอย่างไรค่ะ

ผมสังเกตตัวเองว่าช่วงไหนที่มีงานเข้ามาเยอะ
หรือช่วงไหนที่บังคับให้ตัวเองวาดเยอะๆ เราจะพัฒนาเร็วมาก
ดังนั้นนี่คงเป็นข้อหนึ่งของวิธีการพัฒนาตัวเองครับ
อีกข้อคือให้ดูงานคนอื่นเยอะๆ โดยเฉพาะงานที่ตรงกับแนวของเรา
แล้วอย่าลืมเซฟเก็บไว้ดูในภายหลังเพื่ออ้างอิงด้วย หรือลองทำงานแบบมีข้อจำกัด เช่น
ลองลิมิตตัวเองว่าจะใช้เพียง 1 สี หรือจะใช้รูปทรงเพียงไม่กี่แบบ
ก็จะทำให้เราค้นพบอะไรใหม่ๆ ได้ครับ

7.การที่มีสิ่งที่ชอบหลายอย่างนี่มีผลกับการพัฒนาตัวเองหรือเปล่า
เพราะหลายๆคนเวลาที่มีสิ่งที่ชอบหลายๆอย่างมักจะมีปัญหาเรื่องการหลุดโฟกัส
คือไม่รู้ว่าจะโฟกัสอะไรดี

ผมว่าการชอบหลายอย่างมีข้อเสียอย่างที่บอกมาเลยครับ คือทำให้หลุดโฟกัส
แต่ข้อดีก็คือทำให้เรารู้กว้าง ข้อมูลเยอะ เพราะบางทีแรงบันดาลใจของเรา
อาจจะไม่ได้มาจากภาพวาดเท่านั้น แต่อาจจะมาจากการติดตามเทคโนโลยี การฟังเพลง
หรืออื่นๆ ก็ได้ ดังนั้นเราต้องรู้จักบาลานซ์ให้ดีว่าเป้าหมายของเราคืออะไร
อาจจะเลือกมาสัก 3 อย่างที่จำเป็นที่สุดในชีวิต
แล้วเดินไปตามทางนั้น วอกแวกได้เล็กน้อยแต่อย่าเถลไถล

8.นักวาดที่แชมป์ชอบคือใคร และทำไมถึงชอบคะ

ผมชอบ Yorifuji Bunpei

เพราะเขาสามารถนำข้อมูลยากๆ มาย่อยให้ง่าย
และแฝงไปด้วยอารมณ์ขันอย่างร้ายกาจ หลังๆ นี้ผมได้อิทธิพลมาเยอะมากครับ
ผมชอบ Quentin Blake นักวาดคู่บุญของโรอัลด์ ดาห์ล เพราะเส้นเปี่ยมไปด้วยอารมณ์

และก็ชอบ Carson Ellis คนวาดภาพประกอบของ The Mysterious Benedict Society
เพราะงานวาดผสมความใหม่และเก่าอย่างลงตัวมากๆ ครับ เส้นสวยด้วย


9.ปกติแล้วเวลารู้สึกเฟลมากๆเช่น ได้รับคอมเมนต์ติแรงๆ มีวิธีจัดการยังไงบ้างค่ะ

ปิดคอมสักพัก แล้วออกไปทำอะไรที่ชอบครับ หรือคิดซะว่า
ปีหน้าเราจะเสียใจหรือหงุดหงิดกับเรื่องนี้ไหม ถ้าไม่ ก็ปล่อยมันไปครับ

10.อยากให้แชมป์ฝากอะไรถึงน้องๆที่ชอบวาดรูปและอยากทำงานวาดค่ะ

ฝึกเยอะๆ ครับ แล้วก็เวลาทำงานให้ทำเป็นก้อนๆ

มีมวลพอที่บรรณาธิการหรือใครๆ จะหยิบไปใช้สอย
อีกอย่างคือพยายามทำให้สไตล์ของเราชัดเจน

ถ้าแค่วาดกล่องแล้วคนอ่านรู้ว่าใครวาดก็น่าจะเรียกได้ว่าเรามีสไตล์ที่ชัดเจนพอแล้ว : )


ช่วงนี้งานที่ทำอยู่และออกในงานหนังสือครั้งนี้จะมีเซ็ต Kokology ถอดรหัสใจ
(สนพ. เพิร์ล) 4 เล่ม , วาดการ์ตูนให้ comic bookazine ของอะบุ๊ก ชื่อ Korokoro
วาด ภาพประกอบให้ “วันก่อนครับ” สนพ.อะบุ๊ก
และวาดภาพประกอบให้ “เครื่องปรุงจักรวาล” ของสนพ.แซลมอนครับ
ระหว่างนี้อัพบล็อก ‘ร้อยขั้นตอนสู่ความล้มเหลว’
อยู่ที่ champ.exteen.com และทวิตเตอร์ @tpagon เรื่อยๆ ครับ
===========================================
โดยส่วนตัวแล้ว จากที่ติดตามผลงานวาดและเขียนของแชมป์อยู่เรื่อยๆ
พบว่าการที่เขาสำเร็จในหลายๆเรื่อง
ก็น่าจะเป็นเพราะเรื่องแนวคิดของเขานี่เอง และยิ่งได้อ่านบทสัมภาษณ์นี้
ก็ยิ่งตอกย้ำความเชื่อนั้น
และที่สำคัญเลย แชมป์เป็นคนถ่อมตัวมาก ทั้งๆที่เป็นคนเก่ง
(ไม่ค่อยจะเห็นเขาอวดตัวเท่าไร)
ซึ่งน่าจะเป็นตัวอย่างที่ดีของหลายๆคน ในหลายๆเรื่องค่ะ