ศิลปะที่ดีคือเพลงทางสายตา
ภาพวาดหรือเพนท์หรือภาพถ่ายที่สวยงาม เปรียบได้กับเพลงที่เพราะ เพราะว่ามันได้มีจังหวะ,ทำนองและความกลมกลืนและเมื่อรวมกันๆ สร้างให้เกิด ความรู้สึกของรูปแบบและความหลากหลาย องค์ประกอบเหล่านี้ใช้ในเพลงเพื่อที่จะสร้างแรงดึงและความละเอียด และงานที่ยิ่งใหญ่ของศิลปะก็เหมือนกัน Dynamic symmetry จะทำให้นักวาดหรือศิลปินสามารถสร้างงานที่พิจารณาได้ว่าเป็น”เพลงทางสายตา” ภาพวาดด้านล่าง”Bacchus, Ceres and Cupid” byHans von Aachen สร้างขึ้นจากรูทสองของสี่เหลี่ยมผืนผ้า Dynamic symmetry
Dynamic Symmetry (The Golden Section System of Design)
ศิลปินสมัยใหม่หลายๆคนไม่คุ้นเคยกับ Dynamic symmetry (สัดส่วนทองของระบบการออกแบบ) เพราะเข้าใจว่ามันใช้ยากและต้องการความเข้าใจคณิตศาสตร์ขั้นสุดที่จะเรียนรู้ โชคร้ายที่มันไม่จริง ถ้าศิลปินต้องการที่จะใช้เวลาในการศึกษาพื้นฐานการออกแบบบางอย่าง มันจะทำให้งานของเขาพัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็ว และก็เพราะว่า Dynamic symmetry เป็นเรขาคณิตเชิงกายภาพ มันไม่ต้องการการคำนวณที่ซับซ้อนหรือความรู้ในคณิตศาสตร์ Dynamic symmetry นั้นใช้กับนักวาด,ช่างภาพ,ประติมากร,นักออกแบบภายในและสำนักพิมพ์
ในการที่จะเรียนรู้เกี่ยวกับการจัดองค์ประกอบโดยสัดส่วนทอง เราแนะนำหนังสือของ Michel Jacobs คือ The Art of Composition: A Simple Application of Dynamic Symmetry ในการที่จะดาวน์โหลดหนังสือเล่มนี้ เช็คลิงค์ที่แนบมา สำหรับวีดีโอสอนนั้น บทที่ 10 จากDVD วาดรูปของ Myron Barnstone ภาพด้านล่างโดย enri Cartier-Bresson
ทำไม Dynamic symmetry ถึงไม่สอนอีกแล้ว?
เรขาคณิตลับของศิลปิน
“A Coign of Vantage 1895,” by Sir Lawrence Alma-Tadema ออกแบบโดยสี่เหลี่ยมผืนผ้ารูทสอง เส้นสีเหลืองแสดงให้เห็นการแบ่งของเส้นตั้งและเส้นนอนในรูทสองของรูปแบบ 2 และ 3
ประวัติคร่าวๆของ Dymamic symmetry
บางคนแสดงความคิดเห็น ในฟอรัมการถ่ายภาพ Petapixel ว่า Dynamic symmetry เป็นอะไรที่อู้หูสำหรับยุคใหม่ ถึงแม้ว่าผู้เขียนจะเจอความคิดเห็นบางอันที่ตลกในตอนแรก ความจริงคือ การคิดเช่นนั้นไม่ดีสำหรับศิลปินที่ต้องการยกระดับงานศิลปะของเขาให้สูงที่สุดเท่าที่ทำได้ ข้อมูลที่ผู้เขียนได้ถกเถียงณ.ขณะนี้ไม่ได้ใหม่หรือ เป็น”ยุคใหม่”(newage) อย่างที่ผู้เขียนกล่าวไว้ด้านบน มันเป็นเวลา 2,500 ปีมาแล้วที่กฏถูกคิดขึ้น หลักการออกแบบเหล่านี้ถูกใช้โดยศิลปินชั้นบรมครูอย่าง ดาวินชี,เดกาส,พิกาสโซและคาวาวัจโจ้และอีกมากมาย มันใช้กับศิลปินชั้นยอดสมัยใหม่อย่าง Juliette Aristides, Daniel F. Gerhartz, Nelson Shanks, Dot Bunn, Sidney McGinley และJeffrey Watts และใช้กับช่างภาพมือพระกาฬอย่าง Henri Cartier-Bresson, Alex Webb, Leonard Freed, Elliott Erwitt, Constantine Manos, และ Harry Gruyaert.
ตอนต่อไปเราจะพูดถึงกฏสามส่วนและข้อเสียของกฏสามส่วนกันค่ะ
อ้างอิง
http://www.leicacameramonkey.com/blog/rule-of-thirds-vs-dynamic-symmetry
