freetalk

TikTok algorithms จะแบ่งเวลาในการดูเป็นสามช่วงก็คือสามวินาที ห้าวินาที 10 วินาที ถ้าเวลาในการดูเยอะมาก TikTok จะดันวีดีโอขึ้น ไม่ใช่สุ่มวีดีโอนะ วิธีนี้ก็คือให้พยายามสร้างวิดีโอที่มีจุดเริ่มต้นกลางและจบโดยที่โฟกัสที่การเล่าเรื่อง. สงสัยมานานแล้วว่า TikTok มีอัลกอริทึมยังไง?ถ้ารู้เรื่องนี้เรื่องเดียวก็ทำให้ช่องดีขึ้นได้แล้ว

ดูสัมภาษณ์คุณบี้เดอะสกาจริงๆคือไม่ได้ดูหรอกฟังเมื่อคืนอ่ะนอนฟังสัมภาษณ์มันจะมีอยู่ช่วงหนึ่งที่เขาลาออกจากงานประจำมาทำ YouTube แล้วเงินเก็บจะหมด ยอดวิว YouTube ก็ตกแต่ตอนนั้นเค้าทำเพลงโคเวอร์ Gangnam style จนโด่งดังอีกครั้งหนึ่งคุณบี้บอกไว้ว่าคุณไม่จำเป็นต้องออกจากงานประจำมาเพื่อทำสิ่งที่คุณรัก เพราะว่า มันจะมีแรงกดดันในเรื่องของการเงินเข้ามาเกี่ยวทำให้คุณไม่สามารถทำผลงานได้ดีถ้าใครทำงานประจำอยู่ก็ทำต่อไปก่อนคุณบี้แนะนำว่าอย่างนี้

สำหรับเราทำยังไงก็ได้ให้มีความปลอดภัยทั้งด้านการเงินก่อนแล้วค่อยคิดถึงเรื่องการทำสิ่งที่รัก มันจะได้งานที่มีพลังมากกว่า แต่มันก็แล้วแต่คนนะน้องสาวเราบอกว่าถ้าทำอะไรแล้วมันยังไม่ได้เงินเหมือนกันเลือกสิ่งที่รักดีกว่าไหม. เป็นอีกแนวคิดที่น่าสนใจ

นอกจากนี้ยังมีเรื่องของการทำทำไปแล้วคนติดตามเบื่อเพราะว่าเราทำสิ่งเดิมๆซ้ำๆกันไปเรื่อยเรื่อยอันนี้เราก็เป็นนะคือเราทำอะไรซ้ำๆนานไม่ได้ มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ทำซ้ำนานได้คือเรื่องการทำเว็บ เพราะการทำเว็บมีปัญหาใหม่ให้แก้ไขทุกวัน

มีหลายคนบอกว่าเว็บจะตาย ส่วนตัวเราไม่คิดว่าเราเว็บจะตาย ตราบใดที่คนยังบริโภคข้อมูลอยู่ และต้องการการแก้ไขอะไรบางอย่างอย่างรวดเร็วยังไงเว็บไซต์ก็เป็น ทางแก้ปัญหาที่ดีที่สุดเวลาจะ หาคำตอบอะไรสักอย่าง หรือถ้าเว็บตายจริงเราก็คิดเหมือนกับแกรี่วีเรื่องโซเชียลมีเดียว่าโซเชียลมีเดียอันไหนตายไปวิธีการในการสื่อสารยังคงจะอยู่มนุษย์ยังคงต้องการสื่อสารคนที่ทำเว็บสามารถที่จะถ่ายทอดลักษณะในการสื่อสารต่อไปได้

รู้มั้ยว่าทำไมเราถึงชอบจดบันทึกไว้ในเว็บไซต์และสิ่งที่เราเขียนใน Facebook ประมาณ 60% ไปโพสต์ในเว็บไซต์ เพราะว่า Facebookหาบทความต่างๆยากมากเวลาที่โพสต์บทความดีดีแล้วต้องการย้อนกลับมาอ่านทบทวนตัวเองยากมาก

วันก่อนดูว่ามีไดอารี่ออนไลน์ที่เราใช้ได้ เจอแอพน่าสนใจอย่าง journal กับ day one และคิดจะกลับไปใช้ Evernote จัดการชีวิตอีกครั้ง แต่ปรากฏว่าสมัครเคยสมัครแอพเหล่านั้นแล้วเราไม่ค่อยได้ใช้เลยใช้ Facebook ในการบันทึก แต่อย่างที่บอก Facebook มีปัญหาในการหาบทความเก่า แต่ Evernote เดี๋ยวนี้ทำแบบ trello ได้ละ

ช่วงนี้เรียนสองคอร์ส คอร์สsvg Etsy digital file ของคุณอัน ที่ เฮีย Sinwat Intararak มาแนะนำ กับ KDP low content ที่ udemy เลยไม่ค่อยได้วาดรูป

ตอนแรกเราคิดว่าเคดีพี. Kindle direct publishing จะมีแค่หนังสือขาย ก่อนหน้านี้พี่ Monsit Jan ในตำนานได้แนะนำ พี่เค้าถามว่าถ้าสนใจ POD (print on demand) ไม่ทำเคดีพีหรอ ตอนนั้นไม่รู้ว่า มันคืออะไรนึกว่าพี่เค้าให้ทำหนังสือที่ไหนได้มารู้จักจาก Sinwat Intararak ว่ามันคือขาย สมุดที่ข้างในเป็นพวกเนื้อหาโล่งๆมีตารางนิดนิดหน่อยหน่อยตามแต่คนจะออกแบบคล้ายกับพวก planner ถึงตอนนี้ก็ยังสงสัยอยู่ว่าเค้าเอาไปใช้กันยังไง

จริงๆที่สนใจพวกเนี้ยเพราะว่าoverhead ต่ำมาก ไม่เจ็บตัวมากแล้วก็ใช้ทักษะการออกแบบพอสมควร

แต่ปวดตับตรงสุดท้ายต้องไปยุ่งกับ Adobe หรือไม่ก็ย้ายมาใช้ Affinity publisher ไปเลย

หาข้อมูลเขียนนิยายแล้วเจอข้อมูลชุดหนึ่งน่าสนใจมาก

‘TROLLEY DILEMMA’

รถรางวิ่งไปตามรางวิ่งและไม่สามารถควบคุมได้ หากวิ่งต่อไปตามรางมันจะวิ่งไปที่คนห้าคนที่ผูกติดอยู่กับรางรถไฟ คุณมีโอกาสที่จะเบี่ยงเบนความสนใจไปยังอีกแทร็กได้ง่ายๆโดยการดึงคันโยก ถ้าคุณทำสิ่งนี้รถรางจะฆ่าคนที่ยืนอยู่บนเส้นทางอื่น คุณควรทำอะไร?

คนมักจะคิดว่า เออ ..เราควรจะเสียสละชีวิตคนหนึ่งคน เพื่อช่วยเหลือคนห้าคน แต่ในความเป็นจริงนั้น มันซับซ้อนไปกว่านั้นมาก การเสียสละคนส่วนน้อย เพื่อคนส่วนมาก เราเรียกว่าประโยชน์นิยม

ประโยชน์นิยม เป็นทรรศนะทางจริยศาสตร์ที่ถือเอาประโยชน์สุขเป็นเกณฑ์ตัดสินความผิดถูก ชั่วดี กล่าวคือ การกระทำที่ก่อให้เกิดประโยชน์มากที่สุดแก่คนจำนวนมากที่สุด ถือเป็นการกระทำที่ดี (ราชบัณฑิตยสถาน, 2540: 101)

สมมติว่าตำรวจคนหนึ่งจับผู้ร้ายมาได้ และแน่ใจว่าถ้านำไปขึ้นศาลตามกระบวนการยุติธรรม ผู้ร้ายก็คงถูกปล่อยตัวดังเช่นที่ผ่านมา เพราะไม่มีใครกล้าเป็นพยานเอาผิด ถ้าตำรวจคนนี้ยึดถือประโยชน์นิยมเชิงการกระทำ ก็จะคิดว่าถ้ายิงผู้ร้ายทิ้งกลางทาง จะทำให้เกิดประโยชน์สุขมากกว่าที่จะนำตัวคนร้ายไปดำเนินคดีหรือไม่ ถ้าคำตอบคือใช่ การยิงคนร้ายทิ้งก็ถือว่าถูกต้อง แต่ถ้าเห็นว่าจะนำทุกข์มาให้มากกว่า (เช่น แก๊งของคนร้ายอาจจะมาแก้แค้นตำรวจ)

ก็จะต้องตัดสินว่าไม่ควรยิงคนร้าย อย่างไรก็ตาม ถ้าตำรวจคนนี้ยึดถือประโยชน์นิยมเชิงกฎ เขาก็จะพิจารณาว่าจะเกิดความสุขส่วนรวมตามมาหรือไม่หากตั้งเป็นกฎให้ใช้ร่วมกันว่า “เมื่อใดที่ตำรวจคนใดจับผู้ร้ายได้ โดยแน่ใจว่าคนร้ายผิดจริง และถ้านำตัวไปดำเนินคดีแล้วผู้ร้ายจะถูกปล่อยให้มาทำความเดือดร้อนแก่ชาว บ้านอีก ตำรวจคนนั้นก็จงยิงทิ้งคนร้าย” ในกรณีนี้มีผู้มองว่าหากให้อำนาจตำรวจในการพิจารณาความผิดเองอาจเกิดความไม่ สงบขึ้นในสังคมได้ ดังนั้น จึงห้ามยิงทิ้งคนร้ายในทุกกรณี ไม่ว่าการยิงทิ้งแต่ละครั้งจะนำมาซึ่งความสุขส่วนรวมหรือไม่ (วิทย์ วิศทเวทย์, 2535: 135)

คำถามรถราง คือ วิธีทดสอบง่ายๆว่าคุณเป็น ‘ utilitarian ‘ หรือประโยชน์นิยมหรือไม่

กลับกัน ถ้าคำถามเปลี่ยนเป็นชายอ้วนบนสะพานคนหนึ่งแทน
ชายคนนั้นกำลังนั่งอยู่บนกำแพงบนสะพานที่ทอดยาวไปตามทาง คุณสามารถหยุดรถไฟได้โดยผลักเขาออกจากสะพานไปยังรางหน้ารถไฟ เขาจะตาย แต่อีกห้าคนจะรอด (คุณไม่สามารถกระโดดไปด้านหน้ารถรางได้ด้วยตัวเองเนื่องจากตัวคุณไม่ใหญ่พอที่จะหยุดรถ)

จากมุมมองที่เป็นประโยชน์อย่างง่ายภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกเหมือนกัน – คุณเสียสละชีวิตเดียวเพื่อช่วยชีวิตห้าคนหรือไม่? 

หลายคนที่จะดึงคันโยกในสถานการณ์แรกจะไม่ผลักชายในสถานการณ์ที่สองนี้ สิ่งนี้ทำให้เกิดคำถามสองข้อ

คำถามด้านศีลธรรม: หากดึงคันโยกที่ถูกต้องแล้วทำไมการผลักคนผิด?

การเสียชีวิตของเขาไม่ใช่ผลข้างเคียงที่โชคร้ายจากการตัดสินใจของคุณที่จะเบี่ยงเบนความสนใจไปที่รถราง การตายของเขาเป็นวิธีที่รถรางหยุด ดังนั้นคุณแทบจะไม่สามารถพูดได้ในกรณีนี้ว่าเมื่อคุณผลักเขาออกจากสะพานคุณไม่ต้องการทำให้เขาตาย

เเต่นสถานการณ์ที่สอง คนเลือกที่จะยอมให้คนหนึ่งตายเพื่อช่วยคนห้าคนโดยการสับรางกลับเลือกที่จะปล่อยให้ห้าคนตายเเทนที่จะเสียสละชีวิตคนหนึ่งคนโดยการผลักเขาตกลงไปทับราง คำถามก็คือทำไมคนส่วนใหญ่ถึงเลือกทำเช่นนั้น

สาเหตุที่คนส่วนใหญ่เลือกที่จะสับรางในสถานการณ์เเรกเป็นเรื่องที่โอเค รับได้ ก็เพราะสถานการณ์เเรกคุณไม่ได้มีความตั้งใจที่จะทำให้คนเดียวต้องมาตาย เเต่ในสถานการณ์ที่สองนั้นมันมีความตั้งใจของการให้คนหนึ่งต้องมาตายเพื่อที่จะให้มีห้าคนรอด ซึ่งเป็นสาเหตุสำคัญที่ทำให้คนส่วนใหญ่กลับเลือกที่จะให้ห้าคนตายเเทนการมีคนตายเเค่คนเดียวในสถานการณ์ที่สอง

ถ้าชายคนนี้บังเอิญเป็นคนเลวที่ผูกคนทั้งห้าไว้ล่ะ

ในกรณีนี้หลายๆคนอาจจะตอบอย่างไม่ลังเลว่ายินดีที่จะทำให้ชายคนนี้เสียชีวิต เพื่อให้คนที่เหลือรอด

ถ้าคุณไม่ต้องผลักชายอ้วน แต่มันเป็นประตูกลแทนหล่ะ? ซึ่งถ้าคุณดึงคันโยก ประตูกลจะทำให้ชายอ้วน(ที่ก็บริสุทธิ์เช่นกัน)ลงไปยังหน้ารถราง

ลัทธิ ‘ utilitarian ‘ นี้ กล่าวว่า ผู้คน ควรค่าที่จะมีความสุขเท่าๆกัน และยินยอมเสียสละชีวิตคนส่วนน้อย เพื่อคนส่วนใหญ่ ยกตัวอย่าง เช่น การบอมบ์ญี่ปุ่นของอเมริกาในสงครามโลกครั้งที่ 2 เพื่อจะหยุดสงคราม ตัวอย่างของการกระทำดังกล่าวคือการทิ้งระเบิด ไม่เพียงแต่ทำลายเป้าหมายทางทหาร แต่ยังทำให้พลเรือนเสียชีวิตคนบริสุทธิ์ จำนวนมาก โดยบอกว่า เพื่อรักษาโลกนี้เอาไว้

ประโยชน์นิยมจะกล่าวว่า ทำอะไรก็ได้ เช่น สงคราม สงครามอาวุธชีวภาพ หรือไม่ว่าจะเป็นการทรมารเชลยศึก ตราบใดที่สิ่งนั้นนำมาซึ่งความสุขส่วนรวม

ถ้าคนที่ยืนตรงรางคนนั้น กลายเป็นคนที่คุณรัก คุณจะกล้าสับรางหรือไม่?

Immanuel Kant กล่าวว่าเราควรปฏิบัติต่อมนุษย์ทุกคนด้วยจุดหมายในตัวเองเสมอ กล่าวคือไม่ปฏิบัติต่อคนเหมือนเป็นสิ่งของกล่าวว่ามนุษย์มีค่าและควรปฏิบัติต่อมนุษย์ด้วยกันอย่างดี

จะปล่อยให้คนเดียวตายหรือว่าห้าคนตายดี: A lesson on moral dilemma

http://www.thaicadet.org/Ethics/Utilitarianism.html

ทำไมเราไม่ควรฟังเสียงคนอื่นมาก หมายถึงเวลาที่สร้างงานออกมา

หลายๆคนอาจจะยังรู้สึกว่าทำไม่ได้ถ้าไม่ฟังเสียงฟีดแบ็ค ทำได้ยากมากเพราะว่าเวลาที่เราสร้างงานขึ้นมาแล้วเนี่ยเราจะรู้สึกว่าเราอยากจะฟังความคิดเห็นของคนอื่นนะคะ ฟังก็ไม่ผิดค่ะ เวลาฟังมันจะมีอะไรเกิดขึ้นอีกอย่างหนึ่งก็คือเรื่องของการที่เราจะกลัว และไม่กล้าสร้างงานใหม่ๆ

พี่เนี่ยเป็นเองเลยก็คือเหมือนเราฟังความคิดเห็นคนอื่นใช่ไหมคะ เวลาที่เราสร้างงาน เขาจะบอกว่างานยังไม่ดีตรงนั้นตรงนี้หรืออะไรอย่างนี้ คือคนที่เราฟัง ถ้าเค้าเป็นอาจารย์เรา เป็นครู หรือเราไปขอความคิดเห็นเขา หรือเขาบอกเราด้วยความเป็นห่วงเราก็ฟังได้ แต่ถ้าเป็นคนอื่นๆที่เราไม่รู้จักเขา เวลาเขาคอมเมนต์เรา เวลาเราทำงานต่อไป เราก็จะรู้สึกเกร็งว่าเดี๋ยวเราต้องทำให้ดีขึ้นๆ

ซึ่งความคิดแบบนี้มันถามว่ามันดีไหม มันก็ดี แต่ว่ามันทำให้เวลาที่จะเตรียมตัวมันช้า 

มันช้าก็คือเหมือนเหมือนเราเราพยายามทำให้มันดีที่สุดมันก็เลยช้า 

พอช้าแล้วก็เลยขี้เกียจทำแล้วเหมือนแบบไม่อยากทำแล้ว คือเหมือนมันเหนื่อย ใช้พลังงานเยอะเลย

ก็คือน้องควรจะทำงานคุณภาพที่โอเค ที่รับได้ แล้วก็คือไม่ได้แย่เกินไป

ในขณะเดียวกันก็สามารถผลิตงานออกมาได้อย่างต่อเนื่องอย่างนั้น น่าจะดีกว่า

อย่าไปเกร็งว่าเราจะต้องทำงานที่ดีที่สุดอลังการเลยทุกภาพคือเกร็งเกิน

พอเกร็งเนี่ยมันก็ทำให้เราไม่อยากทำ แทนที่แบบเราจะรู้สึกอยากทำให้ดี มันกลายเป็นความเครียดกลายเป็นแบบแทนที่จะสนุกพอ ไม่อยากทำก็ไม่มีงานออกมา เพราะรู้สึกว่าแบบเราต้องทำงานที่ดีที่สุด

อย่าใช้ชีวิตแบบตึงเกินนะอยู่ในทางสายกลาง ก็คือให้มันดีแต่ว่าอาจจะไม่จำเป็นต้องดีที่สุด ถ้าดีที่สุดก็ดีค่ะแต่ว่าอย่าไปเกร็งมากๆว่าจะต้องมันต้องออกมาดีเลิศดีเยี่ยมประเสริฐศรีทุกอย่าง 

ลงมือทำดีกว่าดีกว่า Perfect จำคำพูดพี่ไว้นะ ก็คือลงมือทำดีกว่าดีกว่าพยายามทำให้สมบูรณ์เพราะอะไร?เพราะมันไม่มีความสมบูรณ์หรอก มันไม่มีอะไรสมบูรณ์ในโลกนี้ค่ะ คือต่อให้คุณทำดีแค่ไหนสุดท้ายคุณก็โดนติอยู่ดี

เพราะฉะนั้นในเมื่อผลมันออกมาเหมือนกันน่ะ ทำไมคุณไม่ทำ?
ทำไมไม่ลงมือทำ ทำไมไม่คิดที่จะลงมือทำอะไรสักอย่างที่ทำให้ชีวิตเราพัฒนาขึ้น

หรือว่าทำผลงานออกมาให้ดูแล้วก็เขาจะวิจารณ์อะไรก็แล้วแต่เขา แต่ว่าเราทำ

เพราะถ้าเราทำอย่างแรกที่จะเกิดขึ้นเลยก็คือคุณมีผลงานใช่ไหมเพราะน้องมีผลงาน

คือคุณก็จะไม่ได้อยู่จุดเดิมแล้ว ก็คือเหมือนอยู่จุดที่น้องอยากจะสร้างงานขึ้นเรื่อยๆจะเกิดโมเมนตัมโมเมนตัมก็คือในที่นี้ก็คือเหมือนแบบเหมือนแรงเหวี่ยงที่ทำให้คนเราทำในสิ่งนั้นต่อไปเรื่อยๆเรื่องนี้สำคัญมากกว่าการที่งานสวยหรือไม่สวยอีก

เพราะว่างานสวยก็ดีแต่ว่ามันไม่ใช่ทุกอย่างนะคือหมายว่าเวลาคุณทำอะไรต่อเนื่องสุดท้ายแล้วฝีมือจะพัฒนาขึ้นเอง แต่ถ้าคุณไม่ลงมือทำ คุณกลัวว่ามันจะไม่เพอร์เฟคสุดท้ายคุณก็ไม่ทำอะไรเลยถูกไหม?เพราะฉะนั้นลงมือทำดีกว่า Perfect นะค ะอย่างที่ย้ำไปหลายๆรอบ

Perfect มันไม่มีอยู่จริงในโลกนี้ เช่น Render แบบ 100% แบบสวยงามสุดยอดเลยนะสุดท้ายเพื่อนคุณมาบอกภาพแกไม่มีอารมณ์ เออ อารมณ์เอาอะไรมาวัด เราก็ไม่รู้ไงว่าคนที่เขาคอมเมนต์เราเขาเอาอะไรมาวัด?

บางทีเราพยายามทำให้เต็มที่แล้วแต่สุดท้ายก็โดนติอยู่ดี เพราะฉะนั้นมันเหมือนกัน ถ้ามันเหมือนกันก็จงทำในสิ่งที่เราต้องทำเหอะเพราะว่ามันดีกว่า

มันดีกว่าที่เราจะมานั่งกังวลว่ามันจะเพอร์เฟคหรือไม่เพอร์เฟค เพราะว่าสุดท้ายแล้วถ้าน้องกังวลในสิ่งนี้ คุณจะไม่ได้ทำอะไรเลย หรือคุณอาจจะกลายเป็นคนที่ทำเสร็จแล้วก็เบื่อเลย เพราะว่ามันพอทำทำงานที่เพอร์เฟคแล้วก็เบื่อ เพราะว่าเราได้ปล่อยพลังออกไปหมดแล้ว เมื่อก่อนพี่เป็นมากๆเลยพี่รู้สึกแบบงานต้องเพอร์เฟคนั้น ต้องปล่อยออกไปต้องแบบคนต้องตะลึงเลย คือพอคิดอย่างนี้ใช้ชีวิตเหนื่อย คือแทนที่จะแบบเราจะผลิตงานเรื่อยๆให้คนได้เห็นเรื่อยๆใช่ไหมแล้วคุณภาพพอๆกัน แล้วพอวันหนึ่งที่เราแบบผลิตผลงานออกมาที่แบบดีที่สุดของเราแล้ว คนก็คาดหวังคุณภาพนั้นจากเราอีก

เราเลยคิดว่า ผลิตผลงานที่มีคุณภาพแบบใช้ได้ OK ดีในระดับหนึ่งแล้วเราสามารถที่จะทำได้อย่างต่อ เนื่องและรักษาคุณภาพแบบที่ต่อเนื่อง  คือบางคนอาจจะอยากทำแบบตูม ทีเดียวแล้วคือให้มันอิมแพคกับวงการไปเลย เสร็จแล้วก็ค่อยหายไป ก็แล้วแต่นะคือมันแล้วแต่แต่ละคน 

พี่รู้สึกว่าผลิตงานต่อเนื่องดีกว่าเพราะอะไรเพราะว่าสุดท้ายแล้วถ้าคุณไม่ผลิตงานต่อเนื่องคนก็จะลืมคุณไปนะว่าคนมีตัวเลือกในการบริโภคงานงานต่างๆเยอะนะ พอเขามีตัวเลือกเยอะเนี่ยเขาก็จะลืมคุณได้ง่ายมากนะคะ

หลายๆอย่างเนี่ยคุณทำไปคุณไม่คาดหวังผล บางทีแล้วมันจะดีซะกว่านะดีกว่าการที่เราไปคาดหวังผลคาดหวังผลลัพธ์ว่าจะต้องได้รับคำชมอย่างนั้นอย่างนี้ คือทำให้เต็มที่แล้วปล่อยวางนะอย่างที่พี่เคยสอนไว้ เต็มที่ก็คือเต็มที่ในขณะนั้นน่ะเต็มที่เวลามีอยู่ แล้วก็ปล่อยวางซะเพราะว่าไม่มีใครหรอกที่จะชื่นชมงานของเราเท่าตัวเราเองแล้วไม่มีใครหรอกที่จะมีความสุขกับงานของเราเท่าตัวเราเอง

ตัวเราเองรู้ดีว่าเราทำอะไรเพราะฉะนั้นอย่าให้ความคิดของคนอื่นมามีอิทธิพลต่อสิ่งที่เราทำจริงๆ

ฟังได้แต่ถ้ามันถ้ามันจริงก็มาปรับปรุงแต่ว่าอย่าไปซีเรียสกับมันมากเพราะถ้าซีเรียสกับมันมากนะ คุณจะกลัวค่ะกลัวคือ กลัววาดต่อไปแล้วมันจะแบบมันจะกากมันจะเลวร้ายเลย คือน้องใจเย็นๆเราก็ทำงานให้ดีที่สุดเท่าที่ทำได้แล้วก็ปล่อยออกไปนะแล้วผลนี่คนอื่นๆจะว่าไงก็ช่างมันเถอะ 

ถ้าสนใจก็คือในแง่ของการพัฒนา ก็คือเราก็ยอมรับ ถ้าเขาบอกว่ามันไม่ดีจุดนั้นจุดนี้เลยอ่ะเราก็ยอมรับว่าเดี๋ยวครั้งหน้าเดี๋ยวว่าจะทำให้ดีขึ้นแล้วแต่ไม่ใช่กลัวจนไม่กล้าที่จะลงมือทำอะไรเลย อย่าไปฟังเสียงคนอื่นมากจนกลบเสียงภายในตัวเองค่ะ

พอดีเอาชื่อตัวเองไป search บังเอิญนะคะไปเจอ Webboard หนึ่งที่เขาพูดถึงเราพอดี

แล้วเขาก็พูดบอกว่ากลัวจะเป็นแบบพี่มุ่ยจังเลยนะ

จริงๆพอเราได้ยิน เรารู้สึกไงรู้ไหม?

ใจนึงก็ขำนะใจนึงก็ขำไม่ออกเหมือนกัน

ที่ขำคือคิดว่าคุณรู้อะไรเกี่ยวกับชีวิตเราบ้าง?

ในการที่คุณพูดว่าคุณกลัวที่จะเป็นแบบเรา

พี่บอกได้เลยว่าพี่มีความสุขดีพี่รู้สึกโอเคกับชีวิตมากนะคะ

คือที่ผ่านมาถึงแม้ว่าชีวิตพี่จะมีความเลวร้ายมีความแย่อยู่ในนั้น

แต่พี่ก็รักชีวิต พี่ไม่ได้คิดว่ามันเป็นสิ่งที่เลวร้ายอะไร

ที่ขำก็คือทำไมคุณตัดสิน

ทำไมคนถึงตัดสินตัดสินเร็วตัดสินก่อน

ตัดสินใจว่าคนนั้นจะมีความสุขคนนี้จะไม่มีความสุขคนนั้นจะโอเคคนนี้ไม่โอเค

คือพี่อาจจะไม่มีความสุขในชีวิตในบางช่วง

แต่มันก็เป็นเรื่องของธรรมดาของมนุษย์เรานะคะ

เพราะฉะนั้นเนี่ยการที่เราไม่มีความสุขมันก็เป็นเรื่องของการเป็นมนุษย์

เรื่องของการเป็นคนที่เราจะต้องเกิดมาแล้วต้องเจอ

เพราะว่าไม่ใช่ทุกคนที่จะมีความสุขทั้งตลอดชีวิต

บางทีเราเนี่ยการไม่มีความสุขมันอาจจะดีด้วยซ้ำ

เพราะว่าการที่เราไม่มีความสุข 

เราจะได้รู้ว่าช่วงเวลาธรรมดาที่เราใช้ชีวิตอยู่ที่ดูเหมือนจะไม่มีอะไร

แต่มันกลับโอเคเพราะว่าเราได้ใช้ชีวิตอย่างปกติสุขโดยที่เราไม่ต้องไม่ต้องมีความทุกข์อะไร

อย่างนี้คือเวลาที่เป็นเวลาปกติธรรมดาของเรา

ที่อาจจะดูเหมือนเฉยๆ

เพราะวันนึงก็ตื่นขึ้นมาก็ไปทำงาน กินข้าว อาบน้ำนอน

นี้คือกิจวัตรประจำวันที่จริงๆแล้วคือดูเหมือนจะไม่มีความหมาย

แต่มันมีความหมายเพราะว่ามันทำให้เรา”เป็นมนุษย์จริงๆ”

เป็นมนุษย์จริงๆก็คือก็ต้องพบกับความสุขความทุกข์ความธรรมดาของชีวิตเป็นเรื่องปกตินะคะ

ทีนี้ส่วนที่ไม่ขำ ก็คือก็เป็นเรื่องเดียวกัน

ก็คือทำไมคุณต้องตัดสินชีวิตของคนอื่น?

ในเมื่อคุณเองก็มีช่วงเวลาที่ไม่มีความสุขหรือช่วงเวลาที่เป็นวิกฤตชีวิตเหมือนกัน

ทำไมคุณต้องบอกว่ากลัวจะเป็นแบบคนนั้นคนนี้?

ในเมื่อทุกคนล้วนประสบความทุกข์ความสุขในรูปแบบต่างๆกันอยู่แล้ว

ตัวคุณเองก็มีความทุกข์นะ

เพราะฉะนั้นถ้าพี่บอกว่าพี่กลัวที่จะเป็นแบบคุณเพราะว่าพี่ไม่อยากนินทาใครในเว็บบอร์ดออกสาธารณะถามว่านินทาคนก็เคยไหมก็เคยเคยบ้างนะเป็นมนุษย์ปกติปุถุชนชนแต่ว่านินทาเราจะไม่พูดถึงในแง่ว่าเขาแย่ยังไง แต่ว่าเราจะพูดถึงในแง่ที่ว่าเขามีส่วนไหนที่ไม่ดีแล้วเราเรียนรู้อะไรจากเขาได้บ้าง

คือมันไม่ใช่การที่เราไปนั่งนินทาเขาแล้วมันแล้วมันเสียเวลาในชีวิต

คือแทนที่เราจะสามารถที่จะใช้เวลานั้นในการทำสิ่งที่ดีๆสิ่งที่จะจรรโลกจรรโลงสังคม

มันก็กลายเป็นว่าเราเสียเวลาในการนินทาชีวิตของคนอื่น

บางทีที่มันไม่เกี่ยวข้องกับเราแล้วการที่เรานินทา

ชีวิตของคนนั้นก็ดีขึ้นนะ เพราะว่าเขาไม่ได้เอาเวลามานั่งนินทาเหมือนเราไง

เขาเอาเวลาไปพัฒนาชีวิตของเขาให้ดีขึ้น

สำหรับพี่เนี่ยการที่เกิดขึ้นมาเป็นโรคจิตเวชขึ้นมาเนี่ย โรคไบโพล่า disorder 

คือพี่ก็อยากหาย แต่ก็ไม่ได้รู้สึกว่าโรคนี้จะทำให้พี่มีอุปสรรคในการดำเนินชีวิตขนาดนั้น

ค่ายาอาจจะแพงก็จริงค่ายาแพงแบบ 4-5 พันกว่าเดือนนี้

แต่เรายังใช้ชีวิตได้อยู่ในแบบปกติ เรายังใช้ชีวิตได้อยู่แบบตามปกตินะคะ

แล้วเราก็สามารถทำกิจวัตรประจำวันต่างๆ

สามารถทำงานได้แล้วก็ใช้ชีวิตได้อย่างปกติสุขนั่นก็เป็นเรื่องที่ดีแล้ว

เพราะฉะนั้นบางทีแล้วการที่น้องบอกว่าน้องกลัวที่จะเป็นแบบพี่

น้องอาจจะลืมไปว่าพี่ก็อาจจะมีความสุขแบบของพี่ก็ได้นะแบบตามอัตภาพของพี่

พี่อาจจะไม่มีความสุขในช่วงหนึ่งของชีวิตแล้วพี่ก็บ่นลงโซเชียลก็จริง

แต่ว่าในช่วงหนึ่งของชีวิตพี่ก็มีความสุขมากๆเช่นกัน

บางคนบางช่วงของชีวิตก็อาจจะบอกว่ากลัวจะเป็นแบบพี่

บางคนในช่วงชีวิตจะบอกว่าอิจฉาพี่จังเลย

บอกตรงๆก็ไปใส่ใจมากไม่ได้เหมือนกัน

เพราะว่าความรู้สึกของคนมันเป็นเรื่อง Subjective มันเป็นเรื่องเฉพาะบุคคล

แล้วก็เป็นเรื่องที่มันลวงตาเราอยู่

เพราะว่าจริงๆแล้วคือคือคนที่เขาดูเหมือนจะมีความสุข

บางทีเขาอาจจะมีความทุกข์อยู่ข้างใน

หรือบางทีคนที่ดูเหมือนจะไม่มีความสุข

แต่จริงๆจุดนั้นมันอาจจะเป็นประสบการณ์ที่เขาอยากจะได้รับจุดนั้นก็ได้

อาจจะเป็นประสบการณ์ที่เขาอยากจะเจออยู่แล้วก็ได้

เพราะฉะนั้นการที่เราไปตัดสินโดยที่เราไม่รู้ข้อมูลลึกๆของเขาแล้วมันทำให้เราเสียโอกาสหลายๆอย่างไปอย่างเช่นเรียนรู้ทำยังไงเราถึงจะได้ได้ผลลัพธ์ที่ดีเรา เช่นพี่อ่ะทำงานหนักไปแล้วก็มีความคาดหวังในชีวิตสูงเพราะฉะนั้นน้องก็สามารถเรียนรู้ตรงจุดนี้ได้ว่าบางทีคนเราอย่าทำงานหนักมากเกินไปนะคะเพราะว่าเราต้องใช้ชีวิตด้วย แล้วก็เราก็ต้องเรียนรู้ที่จะซึมซับแล้วก็ Connect กับโลกรอบข้างด้วยนะคะ

เพราะฉะนั้นเนี่ยถ้าเป็นไปได้ เราไม่ควรที่จะตัดสินอะไรเลย

หมายถึงแบบไม่ต้องกลัวชีวิตของคนอื่นไม่ต้องกลัวจะเป็นแบบเขา

เพราะว่าคุณไม่เป็นแบบพี่ก็จริงแต่คุณก็จะมีความทุกข์แบบแบบของคุณ

ซึ่งพี่ก็ไม่เป็นไม่อยากเป็นแบบคุณ

คือแต่ละคนก็ไม่อยากเป็นแบบคนนั้นคนนี้

เวลาที่คนนั้นประสบความสำเร็จหรือ success ขึ้นมาคุณก็จะบอกว่าอยากเป็นแบบคนนี้จังอยู่ๆก็ล้มแล้วก็ลุกขึ้นมาได้ เขาลุกขึ้นมาเร็ว 

แล้วตอนที่เขาล้มอ่ะคุณก็กลัวเขาอีก พอมาตอนนี้ก็อยากเป็นแบบเขา

อารมณ์ของมนุษย์เนี่ยไม่แน่นอนเราอย่าไปตัดสินเขาค่ะ

อย่าไปตัดสินใครก็ตามที่เราไม่รู้จักเขาดี

ถึงรู้จักดีก็ไม่ควรตัดสินอยู่ดี เพราะว่ามันไม่ใช่ชีวิตมันไม่ใช่ไม่ใช่ตัวเลข

มันไม่ใช่ 1 + 1 = 2 บางที 1 + 1 มันอาจจะไม่เท่ากับ 2 

เพราะว่ามันมี Factor มากมายมันเหมือนน้องปลูกต้นไม้มากกว่า

เหมือนน้องปลูกเมล็ดใช่ไหม เมล็ดน้องต้องดีด้วย

น้องปลูกในสถานที่ที่ดีมีภูมิอากาศที่ดีมันก็จะออกดอกออกผลมันก็จะโตใช่ไหม

แต่ถ้ามันมีพายุหรือต้นไม้จะโค่นล้มไประหว่างทางก็ได้เลย

เพราะงั้นคือมันไม่ใช่มันไม่ใช่เลขที่อะไรที่บวกกันออกมาแล้วมันออกมาเป็นเท่ากับสิ่งนั้นแน่นอน

ชีวิตคนเรามันไม่แน่นอนนะเพราะฉะนั้นอย่าไปอะไรกับมันมาก

อแล้วก็อย่าไปตัดสินคนอื่นเลย

ถ้าคุณไม่อยากเป็นแบบใคร คุณก็อย่าทำแบบเขาก็สิ้นเรื่อง

คุณก็จะไม่เป็นแบบเขาแค่นั้นเอง

ไม่ต้องไปกลัวอย่าไปกลัวเพราะถ้ากลัวสิ่งนั้นจะเกิดขึ้นจริงๆกับคุณก็ได้ค่ะ

ไม่ต้องไปกลัวชีวิตของคนอื่นนะคะเพราะอะไรเพราะว่าเราสามารถมีความสุขได้ในแบบของเราค่ะ 

วันนี้เราจะมาพูดเรื่องเวลามันหายไปไหนสำหรับการที่เรารู้สึกว่าเวลามันหายไปไหนจริงๆแล้วมันก็เป็นเรื่องปกตินะคะเพราะว่าเวลาของเราเรามักจะใช้ไปกับการเล่นโซเชียลหรือว่าการดูทีวีอาจจะเป็นดูยูทูปวีดีโอหรือว่าการเสพสิ่งอื่นๆนะคะ
หรือว่าการที่เราไปบริโภคสิ่ออื่นแบบหนังสือของคนอื่นนะคะอย่างเช่นเราอ่านหนังสือหรือว่าเราบริโภคสิ่งต่างๆดูทีวีดูยูทูปดูคลิปวีดีโอดูสเตตัสชาวบ้านบ้าน แม้กระทั่งโพสต์นี้
พวกนี้มันคือการที่เราบริโภคสื่อของคนอื่นที่เป็น input ของคนอื่นนะคะ ทำให้เราไม่มีเวลาผลิต input ของตัวเองเลยเพราะฉะนั้นมันมันก็เลยทำให้เรารู้สึกว่าเวลาเราหาย
ต่อไปจะทำยังไง ในเมื่อเวลาเรา หายไปกับสิ่งเหล่านี้หมดแล้วเราเคยนับไหมว่า screen Time เราใช้เวลาไปเท่าไหร่แล้วใช้เวลากับหน้าจอมือถือหน้าจอ iPad หน้าจอทีวีหน้าจอทุกอย่างเท่าไหร่แล้วเรามีเวลาเหลือในการที่จะทำสิ่งต่างๆของตัวเองในโลกแห่งความจริงเท่าไหร่
เราได้ใช้เวลาแบบนี้ไปโดยที่เราไม่รู้ตัวแล้วเราก็ทำให้เรารู้สึกว่า “ทำไมเวลามันน้อยจัง” มันดูไม่มีเวลาที่จะทำอะไรที่มันเป็นส่วนตัวของตัวเองเลยปัญหานี้ไม่ได้เป็นกันแค่คุณคนเดียว คนอื่นเขาก็เป็นกัน
ทุกคนเนี่ยล้วนอยากรู้หมายถึงอยากรู้ชีวิตของคนอื่นอยากรู้ว่าคนอื่นเขาเป็นยังไงอยากรู้ว่าสังคมเนี่ยเขาเป็นยังไงกันบ้างเข้าไปอ่านข่าวอ่านคอมเม้นในพันทิป หรือว่าอ่าน Facebook จนเพลินนะคะ
จนทำให้เราสูญเสียเวลาเป็นปริมาณมากนะคะวันๆนึงแล้วอาจจะเสียเวลาประมาณอย่างต่ำก็ 3-4 ชั่วโมงในการที่เราจะดูหน้าจอเพื่อจะเช็คสเตตัสคนอื่นหรือว่าดูไทม์ไลน์ไปเรื่อยๆเลย
เราเสียเวลากับตรงนั้นไปมากแทนที่เราจะทำตรงนั้นน่ะเราเอาเวลามาผลิตงานของตัวเองดีกว่าไหม?แล้วก็โพสต์ให้คนอื่นได้คนอื่นคนอื่นได้เสพ
หันจากฝั่งที่เราเป็นผู้บริโภคมาเป็นผู้ผลิตบ้างนะคะเพราะว่าถ้าเราเป็นผู้ผลิต คนจะใช้เวลาของเขากับงานของเรานะคะมันสลับกันนะกลับกันก็คือถ้าคุณเป็นผู้บริโภคคุณใช้เวลาไปกับสื่อของคนอื่นคุณเลยไม่ได้สิ่งที่เป็นชิ้นเป็นอันในชีวิต
แล้วคำที่เราได้ยินบ่อยมากนะคะ”ฆ่าเวลา”“เธอทำอะไรไปเรื่อยๆเถอะฆ่าเวลา”จะไปฆ่ามันทำไมเวลามันเป็นสิ่งที่สำคัญในชีวิตเรานะคะ
ในชีวิตคนเราเนี่ยเวลาเป็นสิ่งที่สำคัญมากคนชอบบอกว่าฆ่าเวลาทำไมต้องไปฆ่าเวลา?เราสามารถทำในสิ่งที่มันเป็นประโยชน์
เราสามารถทำในสิ่งที่โลกใบนี้คือยังขาดแคลน คนที่คนที่ช่วยเหลือคนที่ให้อะไรกับสังคมคนที่ให้สิ่งที่ดีๆให้กับสังคมคนที่ให้ความรู้ ความบันเทิง การช่วยเหลือกับสังคม
คืออย่างน้อยนะเราเป็นมนุษย์เหมือนกันเราอาจจะมีสิ่งต่างๆที่เราสามารถที่จะทำให้โลกนี้ได้มากมายทำไมเราจะไม่ทำ
ทำงานของเราก็ได้งานของเราก็ก็เป็นสิ่งที่ควรจะโฟกัสก่อนเป็นอันดับแรกนะคะไม่ใช่สิ่งที่เป็น input ของคนอื่นหรือว่าสิ่งที่คนอื่นเขาทำออกมานะคะแต่ว่าจริงๆมันก็สลับกันนั่นแหละ คุณต้องมีความสมดุลในการ input กับ output นะคะ
ถ้าคุณinputอย่างเดียวแล้วไม่outputเลยเนี่ยมันเหมือนคุณกินแล้วคุณก็ไม่ออกมันก็จะเสียอยู่ข้างในนะคะคือมันก็จะช้ำในอะไรนะคะ
คือถ้าคุณกิน บริโภคสิ่งอื่นๆบางทีคุณก็ต้อง output เป็นสื่อของตัวเองด้วยมันจะทำให้คุณ Balance ในการใช้ชีวิต
แล้วบางทีถ้าเราเสียเวลาในการไปดูชีวิตของคนอื่นมากแล้วเรานอกจากการที่เราจะไปอิจฉาคนอื่นนะคะอย่าง
เช่นบางคนถ่ายรูปกินกุ้งมังกรกินล็อบสเตอร์กินของดีๆอะไรอย่างนี้นะคะในอินเตอร์เน็ตพวกนี้ซึ่งจริงๆแล้วถามว่ามันเป็นสิ่งที่ท็อกซิกไหมสำหรับเรามันก็ไม่เท่าไหร่หรอกแต่ว่ามันเป็นสิ่งที่มันคนเรามักจะโชว์ด้านเดียวด้านเดียวคือโชว์ด้านที่เขามีความสุขออกโซเชียล
แต่ว่าเวลาเขาเศร้าไม่มีใครมาบอกเราว่าตอนนี้ฉันจนอยู่ตอนนี้ฉันแบบเลวร้ายอยู่ตอนนี้ฉันเบื่อชีวิตไม่มีนะคะทุกคนต่างโชว์ด้านที่ดีออกโซเชียลทั้งนั้น
เพราะฉะนั้นมันก็ทำให้คุณเนี่ยถูกเปรียบเทียบกับเขานะว่าทำไมชีวิตคนนั้นดีดีคนนั้นชีวิต Perfect คนนั้นชีวิตแบบมีลูกมีครอบครัวน่ารักมีความสุขจริงๆ
แล้วถามว่าคุณควรจะไปเปรียบเทียบกับเขาไหม มันไม่ใช่จุดที่คุณจะไปเปรียบเทียบกับเขาเพราะว่าจริงๆคือคุณก็มีดีในแบบของคุณแล้วก็คุณควรจะแฮปปี้ในแบบที่เป็นตัวเรานะคะไม่ว่าเราจะพบหรือว่าผ่านประสบการณ์อะไรมาหรือว่าผ่านประสบการณ์เลวร้ายผ่านประสบการณ์ที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่มาสิ่งเหล่านั้นน่ะมันหล่อหลอมให้เป็นตัวเราและประสบการณ์ที่เลวร้ายมันก็เป็น asset
สมมุติว่าคุณมีเรื่องเล่าที่คุณจะไปเล่ากับคนอื่นอย่างนี้บางทีถ้าคุณแบบชีวิตฉันประสบความสำเร็จได้เกียรตินิยมนะแล้วก็ออกมาก็ได้ทำงานดีๆเป็นเจ้าของธุรกิจประสบความสำเร็จทุกอย่างเลยเรื่องมันก็ไม่น่าสนใจใช่ไหมมันก็เส้นตรง
คือมันก็ไม่เกิดที่ทำให้รู้สึก related หรือว่าคนรู้สึกเข้าใจคุณหรือว่าคนรู้สึกไปกับคุณได้ไงค่ะ
เพราะว่าคนอื่นจะรู้สึกกับคนที่ล้มแล้วก็สามารถลุกขึ้นมาได้เพราะว่านั่นคือสิ่งที่มนุษย์เป็นนะคะ
ถามว่าวันนี้คุณได้พิจารณาเรื่องของการใช้เวลาของตัวเองหรือยังนะคะวันนึงเนี่ยคุณออกกำลังกายบ้างไหมคุณทำแต่งานหรือเปล่าหรือว่าคุณใส่ใจในการค้นหาความรู้การพัฒนาตัวเองหรือไม่หรือว่าใส่ใจแต่เรื่องราวของคนอื่นเรื่องราวของชาวบ้านเรื่องราวของ Social เรื่องราวที่มันไม่เกี่ยวอะไรกับการพัฒนาตัวเองอะไรเลย
คือโอเคถ้าการดูtimeline คนอื่นมันบันเทิงมันโอเคมันได้ความรู้ก็โอเคก็ดูไปนะคะแต่ว่าก็ต้องจำกัดเวลา เพราะว่าถ้าคุณใช้เวลาประมาณ 4-5 ชั่วโมงในโซเชียลอย่างนี้หรือว่าในสกรีนไทม์
บางทีคุณลองนับดูนะว่าเวลาของคุณเสียไปเท่าไหร่ถ้าคุณเสียเวลา 4-5 ชั่วโมง ในหน้าจอมือถือบางทีคุณเสียการเชื่อมต่อกับโลกรอบๆตัวคุณนะคะ
แล้วมันทำให้คุณเสียมุมมองในการใช้ชีวิตบางอย่างไปเพราะว่าจริงๆแล้วโลกของเราไม่ได้อยู่ในนี้โลกของเราไม่ได้อยู่ในหน้าจอนะคะหน้าจอมันจะทำให้คุณสามารถทำมาหากินสามารถทำมาหาเลี้ยงชีพได้
แต่ว่าโลกของเราเนี่ยอยู่ภายนอก อยู่ข้างนอกคุณต้องเชื่อมต่อกับคนอื่นต้องมีความตระหนักในชีวิตประจำวันมากขึ้นนะคะเพราะว่าอะไรเพราะว่าสิ่งนั้นน่ะมันจะทำให้คุณน่ะเติบโตในฐานะมนุษย์
สำหรับบทความนี้ก็ประมาณนี้เป็นความแนวความคิดที่คอนเซอร์เวทีฟในเรื่องเวลามากขึ้นหรือว่าการรักษาเวลามากขึ้นในการใช้ชีวิตบางทีการรักษาเวลาเนี่ยมันไม่ใช่แค่การที่เราตรงต่อเวลาอย่างเดียวนะคะแต่มันหมายถึงการที่เราใช้ชีวิตโดยมีความตระหนักว่าเวลานั้นเป็นเรื่องสำคัญและเวลาเนี่ยเป็นเรื่องที่ไม่ใช่อันลิมิต
เวลาของเราบนโลกมีจำกัดเพราะฉะนั้นเราควรใช้เวลาในสิ่งที่เรารู้สึกว่ามันจำเป็นกับชีวิตแล้วก็ทำให้ชีวิตเราพัฒนาขึ้นไม่ใช่แบบพัฒนาลงเหวนะคะ
เพราะว่าเวลาที่คุณใช้ในปัจจุบันนี้จะเป็นตัว กำหนดความสำเร็จของคุณในวันข้างหน้าเลยเพราะฉะนั้นใช้มันให้ดีๆค่ะ

วันนี้ก็จะพูดถึงชีวิตฟรีแลนซ์เป็นยังไงนะคะ ก็จริงๆแล้ว ถ้าถามว่าชีวิตฟรีแลนซ์เป็นยังไงถามพี่นะก็คือมันเป็นชีวิตที่ค่อนข้างอิสระเสรีดีแล้วก็ใช้ชีวิตที่ต่างจากเป็นพนักงานประจำมากนะคะ

เพราะว่ามันไม่มีมันไม่มีเจ้านาย มันก็เป็นชีวิตที่เราเป็นนายตัวเอง ทุกอย่างมันแบบมันเปลี่ยนไปหมดเลย

ไม่มีใครมามาบอกให้เราต้องทำอะไร 

แต่เราบอกตัวเองว่าวันนี้เราจะทำอะไร เราจะทำงานอะไรบ้าง แล้วจะได้เงินได้อะไรทางไหนอะไรเนี่ย

คือคือเราเป็นคนจัดการเองหมด เราเป็นคนหางานให้ตัวเอง แล้วก็ทำให้ทุกอย่างมันมีขึ้นมาด้วยตัวเอง ถ้าหลายคนอยากเป็นฟรีแลนซ์ก็จะอาจจะรู้สึกโล่งๆเวลาที่ไม่มีงานทำ

แต่จริงๆพอเพราะพี่เป็นฟรีแลนซ์ พี่จะรู้สึกว่าพี่ไม่โล่งนะ พี่รู้สึกแบบเหมือนเราต้องเอาตัวรอดตลอดเวลาเพราะว่าถ้าเราไม่ได้เอาตัวรอดตลอดเวลามันก็จะไม่มีรายได้ แล้วเราก็จะตื่นตกใจ ก็คือกลับไปทำงานประจำเหมือนเดิมเลย คือซึ่งมันก็วนเป็นลูปมรณะไง เหมือนคนที่ออกมาทำงานแล้วมันไม่มีรายได้ใช่ป่ะก็กลับไปทำงานประจำเหมือนเดิมเลยซึ่งมันก็เป็นลูป

เพราะฉะนั้นก็คือเราก็ต้อง manage อาจจะเป็น manage เงิน,การใช้ชีวิตแล้วก็หลายๆอย่างนะคะแต่ว่าเงินน่ะมันมันมันเป็นมันไม่ใช่ default หรือสิ่งที่เป็นสิ่งที่เราควรยึดติดมาก

 สิ่งดีๆที่เราเราควรจะค้นหาในชีวิตหมายความว่าอะไร หมายความว่าจริงๆแล้วคือมีสิ่งที่สำคัญกว่านั้นที่เราจะต้องรู้ก่อนว่าในระหว่างที่เราใช้ชีวิตเราก็คือเราใช้ชีวิตเพื่ออะไร

คือหมายความว่าเรามี purpose คืออะไร อะไรคือเหตุผลในการดำเนินชีวิตอยู่ของเรา

ซึ่งมันสำคัญกว่าเงินนะ เพราะว่าสุดท้ายแล้วสิ่งนั้นแหละจะทำให้เรารู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ไม่ใช่ใช้ชีวิตเหมือนไก่หัวขาด คือมันจะมีไก่ตัวนึงที่เขาเขาเอาไปฆ่า แล้วแล้วทีนี้คือมันไม่ตายมันมันโดนตัดหัว

ไก่โดนตัดหัวแต่มันไม่มันไม่ตายมันมันมันยังเดินได้อยู่ แต่มันเดินหลายทิศทางมากๆ ครูของพี่

มักจะใช้คำนี้ในการเปรียบเทียบคนที่แบบเดินทิศทางมั่วเหมือนนักศึกษาจบใหม่เลยนะที่ยังแบบไม่รู้ว่าชีวิตคุณเองอยากไปทางไหนหรือว่าชอบอะไรหรือว่ามีอะไรที่เป็นจุดเด่นเป็นพิเศษหรือว่ามีสิ่งที่อยากจะทำไหมในชีวิต  เขาจะพูดถึงเรื่องนี้เป็นพิเศษนะ ก็คือเรื่องของการที่เราได้ใช้ชีวิตโดยมีจุดหมายโดยที่รู้ว่าเราอยากจะทำอะไรในชีวิต อันนั้นน่ะเป็นเรื่องที่สำคัญมากถ้าเราอยากจะเป็นฟรีแลนซ์เราต้องรู้ก่อนว่าเราอยากจะทำอะไรในชีวิต 

แล้วชีวิตของเราจะไปตรงจุดไหนมันเหมือนเราจะไปจะไปเชียงใหม่เราก็ไปเชียงใหม่โดยทางรถ ทางเรือหรือจะไปทางเครื่องบินหรืออะไรอย่างนี้นะมันก็จะมีทางที่สามารถไปถึงสถานที่นั้นได้หลายวิธีไงเพราะฉะนั้น คือเราสามารถที่จะที่จะคิดว่าเราจะไปหนทางนั้นยังไงซึ่งมันก็ขึ้นอยู่กับว่าในชีวิตของเรานี่เอง

ว่า Purpose ในชีวิตของเราคืออะไรต้องการ ต้องการที่จะที่จะอยากได้อะไรในชีวิตหมายถึงจะให้ชีวิตเราเป็นประโยชน์ยังไงในชีวิตของคนอื่น เราสามารถสร้างประโยชน์อะไรให้คนอื่นให้กับคนทั่วๆไปได้อย่างเช่นคนอาจจะบอกว่าหนูวาดรูป พี่บอกให้หนูสร้างประโยชน์ให้คนอื่นยังไง ก็ Entertain ไง

คือน้องวาดรูป น้องก็ให้ความบันเทิงกับคนอื่นใช่ไหม ถ้าไม่มีมันเหมือนเรือขาดหางเสือที่แบบไม่รู้ว่าเราจะไปไหน เพราะฉะนั้นถ้าชีวิตของน้องมีจุดมุ่งหมาย มีสิ่งที่อยากจะทำในชีวิต น้องต้องมีเป้าหมาย อย่างที่ 2 ที่จะตามมาก็คือน้องจะมีรายได้ เพราะว่าคนที่ใช้ชีวิตอย่างมีเป้าหมายจะรู้คำตอบว่าต้องทำอะไรก่อนหลัง มันเป็นเรื่องสำคัญที่จะทำให้เราเติบโต แล้วพอเราเติบโตเราก็สามารถสร้างประโยชน์ให้ผู้คนได้มากขึ้นเลยนะคะ 

ซึ่งถามว่าสิ่งเหล่านี้เราสามารถสร้างได้ด้วยตัวเองไหมก็ตัวเองก็คือเราต้องเริ่มถามตัวเองก่อน start with why เหมือนที่ Simon Sinek เขาพูดไว้ว่าเขาบอกว่าเราต้องถามตัวเองก่อนว่าทำไมเราถึงอยากทำสิ่งนี้หรือว่าทำไมเราจะต้องอยากเป็นนักวาด ทำไมเราถึงอยากจะวาดรูปทำไม หัดถามตัวเองว่าทำไมบ่อยๆแล้วคุณจะรู้ว่าสิ่งที่เราอยากทำในชีวิตของเราคืออะไรนะคะ สวัสดีค่ะ