-สี่นาทีที่แล้วของสองชั่วโมงที่แล้ว-

บางครั้งในชีวิตคนเรา พอพลาดโอกาสอะไรไปแล้ว เราพลาดโมเมนต์นั้นไปเลย เราคิดว่ามันจะมีโอกาสในการแก้ตัวใหม่อีกครั้ง เหมือนกับหน้าต่างแชทที่เปิดค้างเอาไว้ เมื่อเราจะพยายามกลับไปโมเมนต์นั้นโดยการโทรกลับ เรื่องที่เราจะพูดก็เปลี่ยนไปแล้ว บางครั้งเราก็ลืมว่า สี่นาทีที่แล้วของสองชั่วโมงที่แล้ว กับสี่นาทีที่แล้ว หรือสองชั่วโมงที่แล้ว มันก็ไม่เหมือนกัน ตัวเราก็ไม่เหมือนกันไปด้วย

ตัวเราต่างเปลี่ยนไปเรื่อยๆในทุกวินาที ทุกนาที เพราะฉะนั้น ถึงพลาดสี่นาทีที่แล้วของสองชั่วโมงที่แล้วไป ถ้ามีโอกาสทำสิ่งเดิม
ทำในวินาทีนี้ ไม่ต้องมีเดี๋ยวก่อน หรือแต่ค่ะ ถึงแม้ว่าผลมันจะต่างออกไปก็ตามแต่อย่าให้มีคำว่า “รู้งี้น่าทำอย่างนี้ตั้งแต่ตอนนั้นก็ดี”

เราคิดว่าในโมเมนต์หนึ่ง ทุกคนต่างมีสี่นาทีที่แล้วของสองชั่วโมงที่แล้วทั้งนั้น พูดง่ายๆก็คือ ช่วงเวลาสองชั่วโมงสี่นาทีที่แล้ว เราต่างรู้ว่าเรากำลังทำอะไรอยู่ เราต่างเห็นว่าเรากำลังทำอะไรอยู่ แต่มีบางสิ่งบางอย่างที่สองชั่วโมงสี่นาทีที่แล้ว เราไม่ได้ทำ เราอยากทำ แต่มันถูกผัดผ่อนมาเรื่อยๆ จนกลายเป็นสี่นาทีที่แล้วของสองชั่วโมงที่แล้ว ทำไมมันไม่เป็นสองชั่วโมงสี่นาทีก่อนหนะหรือ ถ้าถามเราคงต้องบอกว่า เพราะว่า ระหว่างสี่นาที กับสองชั่วโมง มีเสปซบางอย่างที่คั่นเอาไว้ บางอย่างที่ทำให้เรารู้ว่า จริงๆแล้วเราอยู่ตรงนี้ ที่นี่ เพื่ออะไร เพื่อใคร และพอสองชั่วโมงผ่านไป ตัวคุณจะไม่เหมือนเดิมอีกตลอดไป

ตัวคุณในสี่นาทีที่แล้ว สองชั่วโมงที่แล้ว หรือสี่นาทีที่แล้วของสองชั่วโมงที่แล้ว ล้วนเป็นตัวคุณที่เปลี่ยนไปแล้วทั้งสิ้น