ของอมรินทร์ค่ะ หนังสือเล่มนี้เล่าเรื่องสนุกดี แปลออกมาแล้วก็ยังสนุก ใช้ได้ เป็นสาวเสมียนรัฐกระเป๋ารั่วขาช้อปที่ปลดหนี้กว่า 20,000เหรียญได้ เธอติดหนี้ขนาดจ่ายหนี้ไปก็ไม่มีเงินเหลือ เธอจึงทำแผนลดรายจ่าย แผนไม่ใช้จ่าย โดยหนังสือนี้เป็นรูปแบบของบล็อคมาก่อนโดยทำการตัดรายจ่ายเป็นเวลาหนึ่งปี คีย์สำคัญคือจุดระหว่าง ใช้เงินหมดกับไม่ใข้เลย แต่ต้องบอกว่าวิธีในหนังสือไม่ได้เหมาะกับทุกคนเพราะค่อนข้างหักดิบไปหน่อย และบางอย่างก็ดูเกินไปนิดนึง หนังสือเล่มนี้ เน้นลดและตัดรายจ่าย โดย track ค่าใช้จ่ายและแบ่งเป็นหมวดหมู่หนี้ที่ต้องชำระ ค่อนข้างโหด เน้นจดรายรับรายจ่ายด้วยมือบนสมุดโน็ต และพูดว่าไม่ต้องทำงบประมาณๆแต่สุดท้ายก็ทำบัญชีรายรับรายจ่าย…(ไม่ชอบตรงนี้ นึกว่าจะมีอะไรใหม่ๆ)

และไม่ได้บอกวิธีบริหารเงินเพียวๆตามที่จั่วหัว บอกแค่เทคนิค’การตัดรายจ่าย’เสียส่วนมาก เช่น ขายของที่มี ทิ้งของ ขอเงินคืนทันที และกินข้าวที่ทำเอง มีเทคนิคการเพิ่มรายได้จากงานที่ชอบเล็กน้อย และเทคนิคที่ใช้ก็ไม่ได้ใหม่ แต่อ่านเพลินๆดี รวดเดียวจบ แต่หนังสือก็บอกนะว่าวิธีตัดรายจ่ายออกหมดไม่ได้เป็นวิธีที่ยั่งยืนเสมอไป ที่ถูกคือควรให้รางวัลตัวเองบ้างจ้า
ที่เราชอบในหนังสือเล่มนี้คือมีการจัดรายจ่ายออกมาแบบง่ายมากนั่นก็คือรายจ่ายแบบจำเป็น กับ อยากได้ รายจ่ายจำเป็น นอกเหนือไปจากปัจจัยสี่แล้วก็คือสิ่งที่จำเป็นต่อเรา เช่น สำหรับช่างภาพการลงทุนอุปกรณ์ถ่ายภาพเป็นสิ่งจำเป็น ที่สำคัญคือต้องซื่อสัตย์กับตัวเองในสิ่งที่เป็นสิ่งจำเป็นจริงๆไม่ใช่แค่อยากได้และมีลิสต์รายการงานอดิเรกที่สามารถทำได้เลยโดยใช้เงินน้อย ท้ายเล่ม

มีการบอกถึงความสำคัญของการคุยกับคู่ของคุณในเรื่องนี้ (แผนตัดรายจ่าย)เพื่อจะได้ไม่กระทบกับชีวิตคู่

ที่ชอบคือเป็นหนังสือที่พูดถึงเรื่อง cliche’ ได้ไม่ Cliche’ ดี