สอนวาดภาพประกอบ

สอนวาดรูป วันนี้ เราจะมาพบเรื่องราวของ สีแดง จะขาดไปไม่ได้เลย ในการ สอนวาดรูป

“ Red”

บลอควันนี้ จะเกิดขึ้นไม่ได้เลย ถ้าขาด นักประวัติศาสตร์ Michel Pastoureau ที่เขียนหนังสือ Red: The History of a Color“

สอนวาดรูป จะมาเรียนรู้เกี่ยวกับ สีแดงเป็นสีตามแบบฉบับซึ่งเป็นสีแรกที่มนุษย์ใช้ในการสร้างประดิษฐ์ทำซ้ำและแตกออกเป็นสีต่าง ๆ ” สีแดงถูกใช้อย่างแพร่หลายในวัฒนธรรม . ด้วยการถือกำเนิดของการปฏิรูปศาสนาของโปรเตสแตนต์ผู้คนเริ่มมองเห็นเงาอย่างฉูดฉาด ความโดดเด่นของสีแดงก็เริ่มจางหายไป วันนี้ทั้งสีฟ้าและสีเขียวก้าวล้ำสีแดงอันเป็นสีโปรดของตะวันตกแต่สีสันที่เข้ม – ไม่ว่าจะเป็นสีแดงเข้มสีแดงเลือดนกสีแดงหรือสีแดงเข้ม ยังคงมีพลัง

งานศิลปะสีแดงมักประมูลได้ราคาดี สีแดงคือสีแห่งการปฏิวัติล่อลวง และเรื่องราวของมันอยู่ไกลโพ้น นักวิทยาศาสตร์ที่เมื่อปีที่แล้วประกาศการค้นพบเม็ดสีฟ้าใหม่ตอนนี้กำลังตามล่าหาสีแดงที่ไม่เคยเห็นมาก่อน จากภาพเขียนถ้ำที่เก่าแก่ที่สุดของมนุษยชาติไปจนถึงผืนผ้าใบนามธรรมอันงดงามของ Mark Rothko นี่คือประวัติโดยย่อของงานศิลปะสีแดง

สีแดงเป็นส่วนหนึ่งของจานสีของเราตั้งแต่จุดเริ่มต้นของประวัติศาสตร์มนุษย์

Ochre – เม็ดสีที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติซึ่งเป็นแหล่งกำเนิดของเฉดสีน้ำตาลน้ำตาลส้มและเหลือง – จะเป็นสีแดงเมื่อประกอบด้วยแร่ออกไซด์ Neanderthals หรือมนุษย์ยุคโบราณ ใช้สี Red ochre ย้อนกลับไปเมื่อ 250,000 ปีก่อนในภูมิภาคที่กลายเป็นประเทศเนเธอร์แลนด์ นักวิทยาศาสตร์บางคนเชื่อว่าวัฒนธรรมเริ่มต้นเหล่านี้ใช้สีกับร่างกายเป็นเครื่องประดับ คนอื่นคิดว่ามันอาจถูกนำมาใช้ในทางปฏิบัติมากขึ้นอาจเป็นกาวหรือวิธีในการทำให้หนังสัตว์นุ่มลง ต่อมาในช่วงยุคพาเลโอลิธิค ตอนบนศิลปินรุ่นแรกเริ่มใช้เม็ดสีเป็นสีแดงที่มืดมิดซึ่งกระจายอยู่ตามผนังถ้ำของอัลตามิราในสเปนนั้นเก่าแก่ที่สุดบางวันมีอายุระหว่าง 20,000 ถึง 14,000 ปีก่อนคริสตกาล

เมื่อถึงเวลาฟาโรห์ปกครองอียิปต์จำนวนของสีแดงที่ใช้ในการสร้างงานศิลปะได้เพิ่มขึ้นเพื่อรวมถึงชาดซึ่งเป็นซัลไฟด์ปรอทธรรมชาติที่เป็นพิษอย่างไม่น่าเชื่อ (เหมืองปรอทในAlmadénประเทศสเปนซึ่งต่อมาในกรุงโรมสกัดชาด ซึ่งเป็นคร่าชีวิตคนงาน) ชาวโรมันโบราณชอบเม็ดสีแดงสดใสซึ่งเป็นที่นิยมในราคาสูงในช่วงเวลานั้น Pliny the Younger เขียนว่า ชาดมีราคาสูงกว่าสีเหลืองสดสีแดงจากแอฟริกาถึง 15 เท่าและมีราคาเท่ากับสีน้ำเงินอียิปต์อันมีค่า นักสู้สมัยโบราณที่ได้รับชัยชนะจากโคลอสเซียมอาจถูกป้ายด้วยแร่สีแดงเป็นประกายจากนั้นจะถูกขบวนพาเหรดไปตามถนนในกรุงโรม ชาดยังมีความโดดเด่นด้วยภาพจิตรกรรมฝาผนังสีชาดที่ทำให้ผนังของบ้านพักตากอากาศชั้นสูงในปอมเปอี

ต่อมาชาดได้ถูกใช้กับเครื่องเบญจรงค์ที่ผลิตในประเทศจีนเริ่มต้นในศตวรรษที่ 12 สินค้าฟุ่มเฟือยที่มีลวดลายอย่างประณีตซึ่งอาจเป็นอะไรก็ได้ตั้งแต่แจกันไปจนถึงที่ปักธูปมักจะมีการระบายสีด้วยผงสีแดง

สอนวาดรูป : มินเนียม (เรียกอีกอย่างว่า“ ตะกั่วสีแดง/เสน”)

เป็นวัสดุที่มีพิษสูงเช่นเดียวกับชาด นักวิชาการคิดว่ามันเป็นหนึ่งในเม็ดสีสังเคราะห์ครั้งแรกกับชาวโรมันให้ความร้อนแก่ตะกั่วสีขาวนำไปสู่อุณหภูมิที่รุนแรงในการผลิตสี เฉดสีส้มที่สะดุดตาของมันปรากฏออกมาได้ดีเมื่อเทียบกับหินอ่อนและทองคำและมันก็มักจะถูกนำมาใช้สำหรับจารึก ต่อมานักวาดภาพประกอบยุคกลางจะใช้เม็ดสีในต้นฉบับที่ส่องสว่าง แต่มันก็ได้รับความนิยมมากที่สุดจากศิลปิน Mughal จากอินเดียและเปอร์เซียในศตวรรษที่ 17 และ 18 ซึ่งทำให้ภาพวาดของพวกเขากลายเป็นที่รู้จักในฐานะ “ภาพประดับ” หลังจากเสนที่เน้นการทำงานของพวกเขาVincent van Gogh เป็นผู้ใช้ตัวยงของเสนซึ่งเป็นการตัดสินใจที่มีนักอนุรักษ์ที่ผิดหวังหลายศตวรรษต่อมา ผลก็คือเสนมันกลับ “ขาวขึ้น” ภายใต้แสงไฟและผลงานที่โด่งดังที่สุดของจิตรกรชาวดัตช์หลายคนเห็นว่าสีแดงนั้นกลับจางหายไปตามกาลเวลา

vermillion

นี่คือชื่อที่มีลูกเล่นนิดหน่อย ผู้เขียนโบราณใช้คำว่า “สีแดงสด” เพื่ออธิบายสีที่ทำจากการบดชาด แต่สีแดงสดยังหมายถึงสีสังเคราะห์ที่ประดิษฐ์ขึ้นในประเทศจีนเป็นพัน ๆ ปีก่อนที่นักเล่นแร่แปรธาตุชาวอาหรับจะนำไปที่ตะวันตกในช่วงยุคกลาง vermillion นี้ถูกใช้อย่างกว้างขวางโดยจิตรกรยุคเรเนสซองส์รวมถึงทิเชียนซึ่งมีชื่อเสียงในเรื่องสีแดงที่หรูหราของเขา แม้ว่าโดยปกติเม็ดสีจะเป็นสีส้มอมแดง แต่เมื่อถูกแสงแดดก็สามารถทำให้สีดำคล้ำได้เวอร์มิลเลียนกลายเป็นจุดเริ่มต้นที่ได้รับความนิยมมากขึ้นในศตวรรษที่ 16 และอุตสาหกรรมสำหรับเม็ดสีดังขึ้นเป็นครั้งแรกในเวนิสและต่อมาในเนเธอร์แลนด์และเยอรมนี มันปรากฏตัวบนชั้นวางทุกที่ตั้งแต่ร้านฮาร์ดแวร์ไปจนถึงเภสัชกรไปจนถึงร้านขายสี ในท้ายที่สุดแม้ว่ามันจะมีราคาแพงกว่าและมีความเสถียรน้อยกว่ามิเนี่ยม แต่ vermilion ก็ชนะในการต่อสู้กับสีแดง

แมลงโคจินัลเป็นการส่งออกที่มีค่ามากที่สุดเป็นอันดับสามจากโลกใหม่ในศตวรรษที่ 16 ที่อยู่ด้านหลังของทองคำและเงิน แมลงสีขาวที่มีรูปร่างเป็นเม็ดเล็ก ๆ เหล่านี้ดูเหมือนไม่มากนักเมื่อติดกับแผ่นของผลที่เต็มไปด้วยหนามกระบองเพชรของเม็กซิโก แต่เมื่อแห้งและบดพวกมันจะมีสีแดงที่สดใสซึ่งจะเป็นที่นิยมในยุโรป แม้ว่าในขั้นต้นจะเป็นสีย้อม แต่ไม่นานก็เปลี่ยนเป็นสีแดงที่เรียกว่า “สีแดง” ซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยในจานสีของจิตรกรสมัยศตวรรษที่ 15 และ 16 – Rembrandt, Anthony van Dyck, Rubens และ Vermeer ในหมู่พวกเขามันยังคงอยู่ในศตวรรษต่อมาโดยมีศิลปินรวมถึง J.M.W. เทอร์เนอร์และโธมัสเกนส์โบโร่ผสมผสานสีเข้ากับผลงานของพวกเขา ถึงแม้ว่าสีแดงจะสร้างสีแดงเข้มที่เคลือบอยู่บ่อยๆ แต่มักใช้กับสีแดงอื่น ๆ เช่นสีแดงสด แต่ก็มีแนวโน้มที่จะจางหายไปในแสงแดด องค์ประกอบของจิตรกรภาพเหมือนสมัยศตวรรษที่ 18 โจชัวเรย์โนลด์สตกเป็นเหยื่อของปรากฏการณ์นี้ วิชาของเขาดูซีดเซียวและน่ากลัวในปัจจุบันเหมือนประติมากรรมหินอ่อนมากกว่าสิ่งมีชีวิต

มันจะเป็นเวลาหลายศตวรรษก่อนที่นวัตกรรมที่สำคัญต่อไปในเม็ดสีแดงจะมาในปีพ. ศ. 2360 นักเคมีชาวเยอรมันได้ค้นพบแคดเมียม องค์ประกอบใหม่ซึ่งเป็นรากฐานสำหรับเฉดสีใหม่ของสีเหลืองและสีส้ม แต่มันทำไม่ได้จนถึงปี 1910 ที่มีสีแดงแคดเมียมกลายเป็นผลิตภัณฑ์เชิงพาณิชย์ที่นำเสนอทางเลือกให้กับสีแดงสดแบบดั้งเดิม Henri Matisse เป็นแชมป์คนแรกของเม็ดสีใหม่เขาล้มเหลวในการพา Renoir เพื่อนของเขามาเปลี่ยนชุดจานสี เช่นเดียวกับจิตรกรอิมเพรสชันนิสต์ส่วนใหญ่ Renoir มีความภักดีต่อจานสีดั้งเดิมของเขา (เนื่องจากเทคนิค plein air จะต้องเพนท์โดยความเร็วสูงสุดของอิมเพรสชั่นนิสต์ มันเป็นประโยชน์มากกว่าที่จะทราบว่าสีจะผสมกันอย่างไร) เมื่อ Matisse ให้จิตรกรรุ่นเก่ายืมแคดเมียมสีแดงแก่เขากลับคืนสีทันที

ในช่วงปลายทศวรรษที่ 1940 แจ็คสันพอลลอคเริ่มทาสีบ้านเชิงพาณิชย์บนผืนผ้าใบของเขาด้วยท่าทางที่กวาดไปในบริเวณกว้าง ผลงานที่โดดเด่นเหล่านี้นำเสนอตัวอย่างที่โดดเด่นและน่าสนใจของการทดลองที่เพิ่มขึ้นของศิลปินด้วยวัสดุตลอดช่วงกลางศตวรรษที่ 20 Rothko ก็ขลุกอยู่กับเม็ดสีที่ยังไม่ทดลองในผลงานของเขา ในปีพ. ศ. 2505 เขาได้รวมสีแดงออร์แกนิกใหม่เอี่ยมสองชิ้นไว้ในชุดภาพจิตรกรรมฝาผนังของมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด หนึ่งในเม็ดสีเหล่านี้ Naphthol ไม่มีผลร้าย แต่ทางเลือกอื่นของ Rothko คือ Lithol ในที่สุดก็ถึงจุดสิ้นสุดของงาน คืองานพัง ยังคงใช้อยู่ในปัจจุบันเป็นหมึกราคาต่ำในอุตสาหกรรมการพิมพ์ สีแดง Lithol มีความไวสูงต่อแสง หลังจากหลายปีที่แขวนอยู่ในห้องรับประทานอาหารเพนท์เฮาส์ของมหาวิทยาลัยสีแดงเข้มและสีชมพูของ Rothko จางหายไปเป็นสีฟ้าอ่อน ในปี 1979 ภาพเขียนได้รับความเสียหายจนต้องถูกย้ายออกอย่างถาวร

https://www.artsy.net/article/artsy-editorial-history-red